ارزش يک انسان(هر چيز که در جستن آني، آني)

بگذاريد قبلش از خود شما بپرسم؛بچه‌ها!

فکر می‌کنيد ارزش يک انسان چگونه معلوم مي‌شود؟.
يکی پاسخ داد: ارزش يک انسان به چيزهايی است که دارد.
معلم لبخندي زد و گفت:
روی زمين چیزي مهم‌تر از انسان نيست.

پس نمي توان ارزشش را برمبناي چيزی کم ارزش‌تر از خودش سنجيد.

ارزش انسان را نمي‌توان با داشته‌هايش اندازه گرفت. يکی از انتهاي کلاس بلند شد و گفت:
ارزش يک انسان به بزرگي کارهايي است که انجام داده!
 معلم گفت: آنچه والا بودن يک فرد را ثابت مي کند کرده‌هاي او نيست؛
چون بيخ و بن آن‌ها معلوم نيست.
آدم‌ها گاهي کارهاي بزرگي انجام مي‌دهند اما با اهدافي حقير.
و گاهي کارهاي کوچکي انجام مي‌دهند اما با نيّتی متعالي.
آنگاه معلم خود پاسخ گفت:
ارزش يک انسان به نداشته‌هاي اوست.
بچه‌ها تعجّب کردند.
يکی گفت: پس من از همه با ارزش‌ترم چون چيزی ندارم؛ حتی کفش‌هايم هم براي خودم نيست!
همه خنديدند.
معلم ادامه داد:
ارزش يک انسان به چيزهايي است که ندارد اما براي به‌دست آوردن آن‌ها تلاش مي‌کند.
ارزش يک انسان به چیزهايي است که ندارد اما مي خواهد و مي‌جويد.
اگر شما به فکر دست يافتن به يک خانه رويايي بزرگ هستيد ارزش شما همان خانه است.
و اگر دست يافتن به يک دوچرخه، يک موتور يا يک ماشين شيک را در سر مي پرورانيد ،  
شما به اندازۀهمان خواسته ارزشمنديد اما اگر در جستجوي شادي خانواده و محله و جامعۀ خود هستيد، ارزش شما
بسيار بالاتر خواهد رفت و اگر در جستجوي خداوند باشيد شما ارزشمندترين خواهيد بود.
يادتان نرود:
   هر چيز که در جستن آني، آني